«Η καλή διαφήμιση είναι αυτή που πουλά το προϊόν χωρίς να έλκει την προσοχή πάνω της»

«Η καλή διαφήμιση είναι αυτή που πουλά το προϊόν χωρίς να έλκει την προσοχή πάνω της»είπε κάποτε ο David Ogilvy, κορυφαίο διαφημιστικό στέλεχος στη Μεγάλη Βρετανία. Ο τρόπος, βέβαια, για να επιτευχθεί αυτό διαφέρει και ως προς το μέσο, αν δηλαδή αυτή η διαφήμιση θα είναι τηλεοπτική, ραδιοφωνική, έντυπη, ηλεκτρονική κ.λ.π., αλλά και ως προς τον τρόπο. Για να γίνει, λοιπόν, δεκτή μία διαφήμιση από το καταναλωτικό κοινό, χρησιμοποιεί στοιχεία από την εκάστοτε εποχή στην οποία προβάλλεται και κάνει επίκληση σε αυτά (στην οικονομική κρίση, στην σεξουαλική χειραφέτηση, στην οικολογία), ενώ φροντίζει παράλληλα να αναφέρει και τα βασικά χαρακτηριστικά του προϊόντος.

Όλα αυτά βέβαια έγιναν γνωστά στον χώρο των διαφημιστών τα τελευταία δέκα-είκοσι χρόνια, που το ισχυρότερο διαφημιστικό μέσο, η τηλεόραση, παραμπήκε στα σπίτια μας, έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και έχει καταφέρει, χάρη στον συνδυασμό εικόνας και ήχου και την τακτική επανάληψη, να μας κάνει τέτοια «πλύση εγκεφάλου» που έχουμε φτάσει να οδηγούμαστε εμείς στο διαφημιζόμενο προϊόν και όχι αυτό προς εμάς. Υπάρχει, ωστόσο, μία ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις διαφημίσεις σήμερα και τις διαφημίσεις που πρωτοπροβλήθηκαν στην τηλεόραση πριν είκοσι χρόνια: Η αποτύπωση στη μνήμη. Σήμερα, με τον ρυθμό και την συχνότητα που δεχόμαστε τις διαφημίσεις έχουμε φτάσει να συγκρατούμε το προς διαφήμιση προϊόν, αλλά όχι την ίδια τη διαφήμιση, δηλαδή το σενάριο και τους πρωταγωνιστές της. Εντύπωση, ωστόσο, μας έκανε όταν η ομάδα του In2life προετοίμαζε το συγκεκριμένο άρθρο, ότι θυμόμασταν ολόκληρους διαλόγους, πρωταγωνιστές, τραγουδάκια και περιβάλλοντες χώρους από διαφημίσεις που είχαμε δει στα παιδικά μας χρόνια, χωρίς όμως να έχουμε καταφέρει να συγκρατήσουμε πάντα τη «μάρκα», που είναι και ο σκοπός της διαφήμισης. Λέγαμε π.χ. «Ποια ήταν αυτή η διαφήμιση με το κοριτσάκι που έκανε πλύσεις με ένα στοματικό διάλειμμα; Η’ τι διαφήμιζε ο Αναστόπουλος σ’εκείνο το σποτ του ’80;». Να σημαίνει, άραγε, αυτό ότι, αφού έλκυαν το ενδιαφέρον πάνω τους, δεν ήταν καλές διαφημίσεις; Μπορεί. Το γεγονός όμως ότι έχουν αποτυπωθεί τόσο έντονα στη μνήμη μας, κάνοντάς μας να γελάμε μέχρι δακρύων με την σύλληψή τους, τις έχει οπωσδήποτε αναδείξει σε διαχρονικά στιγμιότυπα της ελληνικής τηλεόρασης, που πραγματικά αξίζει να ξαναθυμηθούμε. Ακολουθούν κάποια ποτ-πουρί παλιών, cult όπως τις χαρακτηρίζουν πολλοί, ελληνικών διαφημίσεων που «ξετρυπώσαμε» από -πού αλλού- το YouTube. Δυναμώστε τα ηχεία σας και απολαύστε τις! Ποτ-πουρί 1: Μεταξύ άλλων, παγωτά ΕΒΓΑ με μοντέλα – πρότυπα ομορφιάς της εποχής, ένας άντρας που αυτοχαστουκίζεται ως αντιδιαστολή στο απαλό άφτερ-σέιβ της Nivea, ένα αυτοκίνητο στο χειρουργείο που «ανασταίνεται» χάρη σε ένα λάδι μηχανής, ο Φίλιππος Σοφιανός στα νιάτα του να διαφημίζει κρασί Apelia, η πρώτη (φανταζόμαστε) τηλεοπτική διαφήμιση των Goody’s και μία ασφαλιστική που αναρωτιόμαστε αν υπάρχει σήμερα.